Een ooievaar zit boven in de top van een naaldboom

Zoals de ooievaars enkele jaren geleden in de 'kerstboom' zaten.

Vrome Ooievaars

Overal op het kerkhof overnachten ooievaars in bomen

Naast de boerderij is een kerkhof.

Op het kerkhof staat een hoge naaldboom waarvan bijna alle takken zijn verdwenen. Alleen bovenaan zitten nog een paar takken. Gisteravond toen ik nog even lekker buiten zat met mijn gasten, zag ik dat er bovenin de top een ooievaar stond.

Een tweede ooievaar probeerde ook te landen in de paar overgebleven takken boven in de top, maar het lukte hem niet. Steeds weer vloog hij of zij een rondje boven de boerderij, maar het lukte niet om in de veel te korte en slappe takken te gaan zitten.

De ooievaar in de top had het ook moeilijk. Hij moest moeite doen om zijn evenwicht te bewaren en zo gauw de tak waarop hij zat dreigde door te buigen, sprong hij op een andere tak. Toch wilden ze per se de nacht doorbrengen in die kale boom.

Een bijzonder gezicht… Vooral omdat ik weet wat aan die eigenwijsheid ten grondslag ligt. Een paar jaar geleden was de boom nog niet zo toegetakeld als nu. Het was gewoon een mooie volle naaldboom op een begraafplaats. Elke avond in juli streken er zo’n 12 ooievaars neer in deze boom. Het leek net een kerstboom, met de ooievaars als kaarsjes.

Hun kroost wordt rond die tijd te groot om nog met z’n allen in het nest te passen. De ouders zoeken daarom een andere slaapplaats voor de nacht. Iemand was het jammer genoeg niet eens met de keuze van de ooievaars. Hij stoorde zich aan hun uitwerpselen op de grafstenen en heeft daarom de takken van de boom tot bijna bovenaan afgezaagd.
Heel jammer, want het was een prachtig gezicht, al die ooievaars in die boom.

Meer dan 2 gaan er nu echt niet meer in. Als ik later als het donker wordt nog even ga kijken hoe de ooievaars het hebben opgelost, zie ik tot mijn verrassing drie ooievaars slapen op het grote houten kruis op de begraafplaats. Twee op de beide armen en één op de top. Met een voldaan gevoel ga ik naar binnen…..