Fotoverslag: Waar een wil is, is een weg en we zien wel waar het schip strandt
Auteur: Rikus Hulscher (maart 2009), eigen gezelschap en eigen startdatum
Reis: Hardangervidda, sneeuwwandelen in een sneeuwwoestijn, pittige trektocht, groepsreis, 8 dagen
Mijn moeder had aangegeven toch wel heel graag een keertje mee te willen op sneeuwwandeltrektocht, op de Hardangervidda. Ze is 72 en voelt zich hardstikke fit. Langer wachten leek haar niet verstandig, jaren beginnen te tellen en je weet nooit wanneer de aftakeling toe slaat, niet waar.
Oh dat kan ze wel, ik zag het helemaal zitten. Niet aansluiten bij een groep maar met eigen gezelschap, en liefst met z’n drieen, past precies in één tent.
Al snel vonden we in Jan, die mijn moeder goed kende via de vogelreizen in Noordoost Polen, een gewillig slachtoffer.
Dus daar gingen we, met de instelling “waar een wil is, is een weg en we zien wel waar het schip strand”.
Zie hier het verslag in een beetje woord maar voornamelijk beeld.
Dag 1
In de loop van de dag komen we aan op de mooie boerderij aan het bevroren lognvikvatn meer, ongeveer 12km van het plaatsje Rauland. De eerste nacht verblijven we in een ouderwets blokhutje op het erf. Morgen gaat de trektocht echt beginnen.
Dag 2
-
- Een sneeuwscooter brengt ons een eindje op weg en zet ons af aan de rand van Hardangervidda Nationaal Park. ‘Ma, nu van die scooter af komen, het echte werk gaat beginnen’.
-
- Aan het eind van een zware dag met flink klimmen en afzien zetten we ons tentje op. Totaal hebben we ongeveer 6km afgelegd.
-
- Ahh, zo gaat het een stuk beter. Laat die jongens ook maar mijn bagage zeulen.
-
- Vol bepakt fris op weg. Het is lekker mild, rond het vriespunt. Niet te koud, lekkere plaksneeuw dus. En oeff, die plaksneeuw maakt het alleen maar zwaarder.
Dag 3
-
- Nou dat bijna boven is ook maar relatief. Gelukkig doet ma het rustig aan, kunnen de jongens even op adem komen. Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat. Kijk wat een uitzicht.
-
- Maar gelukkig, eenmaal boven op het ‘plateau’ wandelen we geregeld lekker vlak, over dichtgevroren meren.
-
- .. en een Alpensneeuwhoen laat zich ook nog zien. Let op het zwarte streepje (teugel) tussen oog en snavel.
-
- Aan het eind van de dag bereiken we een klein blokhutje. Oh wat zijn we blij, de deur is niet op slot en er is nog brandhout ook.
Dag 4
Oeps, het mooie weer is voorbij. Buiten giert de wind, soms geen hand voor ogen te zien. Binnen brandt het kacheltje en is het lekker warm. Voorlopig maar even rustig aan doen en op krachten komen. Per slot van rekening was gisteren toch ook wel een pittige dag.
Dan moet ma naar de wc en dat blijkt een hele onderneming. Oh wat hebben de jongens een lol.
Filmpje, duur: 3:43 minuten (je krijgt ook een goede indruk van het interieur van de hut)
Een hele dag in de hut vinden we toch maar niks. Bovendien heeft ma na haar toiletbezoek de smaak weer te pakken. Dus we besluiten om door te gaan naar een volgend hutje, ruim 6km verderop. De route gaat hoofdzakelijk over meren, weinig stijgen en dalen, dat durven we wel aan.
-
- En wandelen in een sneeuwstorm, alleen het pijltje van de gps volgend, moet je toch ook eens ervaren. Als nu de coordinaten van het volgende hutje goed zijn ingevoerd, anders loop je er zo voorbij. Ach, anders zetten we de tent toch weer op.
-
- We hebben het volgende hutje bereikt. Jan gaat nog even ‘water’ te halen, sneeuw dus.
Dag 5
-
- De volgende weer stralend weer, prachtig zicht, we mogen niet klagen. En kijk daar hebben we het toilet ook al.
Het mooie weer nodigt uit tot een rustige dag. Lekker zonder bepakking de wijde omgeving van de hut verkennen. Bovendien is het verstandig om de krachten een beetje te sparen voor morgen. Dan zullen er weer hellingen genomen moeten worden en zeker wanneer ’t weer niet mee zit kan het een zware, maar vooral ook een lange dag worden.
-
- Ach de jongens moeten toch nog even hun energie kwijt, laat ze maar even wroeten in de sneeuw. Het gevolg, een prachtig sneeuwhol: ‘We hadden de tijd, dus hebben we er maar een riante woning van gemaakt, inclusief keuken en toilet.’
-
- Idealiter bouw je een sneeuwhol iets omhoog op een kleine helling. Sneeuw dat je eruit schept blijft zo niet in een grote hoop voor de ingang in de weg liggen. Verder moet je ook geen grote sneeuwmassa’s, lange (steile) hellingen boven je hol hebben. Voor het graven meet je eerst de dikte van het sneeuwpakket met een (lawine)sonde. Het zou l..lig zijn wanneer je na een uur graven op rotsen stuit en opnieuw moet beginnen.
Even binnen kijken? Filmpje, duur: 2:07 minuten
-
- Weltrusten
Dag 6
-
- Wederom prachtig weer, en klaar voor vertrek. Oh Jan, je muts …
-
- Ja, dat is beter.
-
- Hé, verse sporen, we zijn dus niet de enigen die ronddwalen in deze sneeuwwoestijn.
-
- Het zijn rendiersporen, heel vers, ze moeten dus in de buurt zijn. Rendieren gaan vaak de toppen af, daar ligt minder sneeuw dus kunnen ze makkeliker bij het mos. Uitwerpselen vinden we nog wel, maar de dieren zelf laten zich niet zien. Raven (bijna elke dag) een steenarend, een alpensneeuwhoen en een vos laten zich deze dag nog wel bewonderen.
-
- We zijn aan een lange en geleidelijke afdaling begonnen en de sneeuw is lekker hard. Dat loopt een stuk makkelijker zeg.
-
- Voorzichtig en goed opletten bij de beek. Het water lijkt nog wat aan de frisse kant.
-
- Mooi plekje voor de tent, maar nu eerst een slokje en als die maar ijs en ijs koud is. Ho, ho, ma, wij willen ook nog.
-
- Mooi plekje toch? In de berkenzone, in een oud U-vormig gletsjerdal.
-
- Ahum, niet daar hoor, da’s de keuken. Oja, vandaag liepen we zo’n 11km stegen 100m en daalden er 500m.
Dag 7
-
- Bijna terug bij het beginpunt. Kijk de sneeuw is hier nu ook hard. Hadden we dat maar zo op de eerste dag gehad. Oh nee hè, Jan, je muts….
-
- En weer terug op het meer waar alles begon. Op de achtergrond de boerderij van Anna. Zij woont een beetje afgelegen, ruim 15km van de dichtst bijzijnde openbare weg. We hebben geen zin in nog 15km over eindeloze meren. Dus laten we ons weer door een sneeuwscooter oppikken. Het was een kort dagje vandaag, 5km en slechts 50m dalen.
Dag 8
-
- Op de terugweg naar de boot doen we nog even cultureel en bezoeken een prachtig houten Stavkirke